Zbraszowskie jaskinie aragonitowe - trasa
Zwiedzający z przewodnikiem schodzą do podziemi wprost z tarasu budynku administracyjnego. Już pierwsze schody z 70 stopniami są fizycznie najtrudniejsze, kolejne schody mają już tylko po kilka stopni i z dwoma wyjątkami wszystkie prowadzą również w dół. Przez górną kładkę dwupoziomowego skrzyżowania na Křižovatce (Skrzyżowaniu) prowadzi trasa do pierwszego przystanku w sali Zasedací síň (Sala posiedzeń), gdzie rzuca się w oczy skalny blok przypominający mównicę. Te partie jaskiń są już poglądowym przykładem krasu hydrotermalnego.
W części zwanej U Antoníčka (U św. Antoniego) przewodnik objaśni mechanizm powstania unikatowych raftowych stalagmitów. Koblihová síň (Sala pączkowa), z tablicą pamięci odkrywcy Josefa Chromego, swoją nazwę wzięła od złotawych formacji na ścianach przypominających posypane cukrem pączki.
Po schodach dojdziemy do dużego pomieszczenia z mostem wiszącym – sali Gallašův dóm. Przy wejściu można zajrzeć do przepastnego pomieszczenia Prokopová kaple (Kaplica Prokopa). Kaplicę, tak sam
Zwiedzający z przewodnikiem schodzą do podziemi wprost z tarasu budynku administracyjnego. Już pierwsze schody z 70 stopniami są fizycznie najtrudniejsze, kolejne schody mają już tylko po kilka stopni i z dwoma wyjątkami wszystkie prowadzą również w dół. Przez górną kładkę dwupoziomowego skrzyżowania na Křižovatce (Skrzyżowaniu) prowadzi trasa do pierwszego przystanku w sali Zasedací síň (Sala posiedzeń), gdzie rzuca się w oczy skalny blok przypominający mównicę. Te partie jaskiń są już poglądowym przykładem krasu hydrotermalnego.
W części zwanej U Antoníčka (U św. Antoniego) przewodnik objaśni mechanizm powstania unikatowych raftowych stalagmitów. Koblihová síň (Sala pączkowa), z tablicą pamięci odkrywcy Josefa Chromego, swoją nazwę wzięła od złotawych formacji na ścianach przypominających posypane cukrem pączki.
Po schodach dojdziemy do dużego pomieszczenia z mostem wiszącym – sali Gallašův dóm. Przy wejściu można zajrzeć do przepastnego pomieszczenia Prokopová kaple (Kaplica Prokopa). Kaplicę, tak samo jak najniżej położone części sali Gallašův dóm, wypełnia niewidzialne „jezioro gazowe“ dwutlenku węgla. Następnym jest skrzyżowanie korytarzy U Vodopádu (Przy wodospadzie), gdzie ściany zdobią klasyczne nacieki. Trasa prowadzi do Křtitelnice (Chrzcielnicy), tu na przemieszczonych raftowych stalagmitach przedstawiono wcześniejsze wyobrażenia o ich powstania, od których nazywano je „gejzerami“.
Korytarz prowadzi do największego pomieszczenia jaskiń – sali Jurikův dóm, gdzie odkrywcy dotarli pierwszy raz w 1913 roku, schodząc z powierzchni przez 42-metrowy komin. Sala opada do najniżej położonej partii zwanej Tunel, wypełnionej dwutlenkiem węgla. Jego stężenie przewodnik pokazuje przy pomocy „szkolnego“ eksperymentu z zapaloną świecą. W stropie sali wystaje skalna dekoracja Opona (Kurtyna), gęsto pokryta białymi igiełkami i kępkami minerału aragonitu.
Obok jaskini U Krokodýla (U krokodyla) i grupy raftowych stalagmitów Turecký hřbitov (Cmentarz turecki) schodzimy do 80-metrowej sztolni łączącej, wykutej w latach 2002-2005. Prowadzi przez kilka nowo odkrytych, małych jaskiń, z wyraźnym modelowaniem stropów i interesującymi geologicznie sedymentami.
Sztolnia kończy się na dolnym moście dwupoziomowego skrzyżowania, skąd prowadzą w dół schody do jaskini Veselá jeskyně (Wesoła jaskinia). Ostatnim dostępnym do zwiedzania pomieszczeniem jest Mramorová síň (Sala marmurowa), gdzie w letnim sezonie regularnie odbywają się wystawy współczesnych sztuk plastycznych i okazyjnie też kameralne koncerty. Ryska na tablicy przed sztolnią wyjściową oznacza poziom rzeki Bečvy, która zalała jaskinie podczas katastrofalnych powodzi w 1997 roku. Trasa zwiedzania kończy się na nabrzeżu rzeki Bečvy obok źródła kwaskowatej wody mineralnej Kropáčův pramen, tj. ok. 100 m od centralnej części kolumnady uzdrowiskowej.
o jak najniżej położone części sali Gallašův dóm, wypełnia niewidzialne „jezioro gazowe“ dwutlenku węgla. Następnym jest skrzyżowanie korytarzy U Vodopádu (Przy wodospadzie), gdzie ściany zdobią klasyczne nacieki. Trasa prowadzi do Křtitelnice (Chrzcielnicy), tu na przemieszczonych raftowych stalagmitach przedstawiono wcześniejsze wyobrażenia o ich powstania, od których nazywano je „gejzerami“.
Korytarz prowadzi do największego pomieszczenia jaskiń – sali Jurikův dóm, gdzie odkrywcy dotarli pierwszy raz w 1913 roku, schodząc z powierzchni przez 42-metrowy komin. Sala opada do najniżej położonej partii zwanej Tunel, wypełnionej dwutlenkiem węgla. Jego stężenie przewodnik pokazuje przy pomocy „szkolnego“ eksperymentu z zapaloną świecą. W stropie sali wystaje skalna dekoracja Opona (Kurtyna), gęsto pokryta białymi igiełkami i kępkami minerału aragonitu.
Obok jaskini U Krokodýla (U krokodyla) i grupy raftowych stalagmitów Turecký hřbitov (Cmentarz turecki) schodzimy do 80-metrowej sztolni łączącej, wykutej w latach 2002-2005. Prowadzi przez kilka nowo odkrytych, małych jaskiń, z wyraźnym modelowaniem stropów i interesującymi geologicznie sedymentami.
Sztolnia kończy się na dolnym moście dwupoziomowego skrzyżowania, skąd prowadzą w dół schody do jaskini Veselá jeskyně (Wesoła jaskinia). Ostatnim dostępnym do zwiedzania pomieszczeniem jest Mramorová síň (Sala marmurowa), gdzie w letnim sezonie regularnie odbywają się wystawy współczesnych sztuk plastycznych i okazyjnie też kameralne koncerty. Ryska na tablicy przed sztolnią wyjściową oznacza poziom rzeki Bečvy, która zalała jaskinie podczas katastrofalnych powodzi w 1997 roku. Trasa zwiedzania kończy się na nabrzeżu rzeki Bečvy obok źródła kwaskowatej wody mineralnej Kropáčův pramen, tj. ok. 100 m od centralnej części kolumnady uzdrowiskowej.
